-------------------------------------------------------------------

چه حریصانه لبانم را بوسیدی... و چه وحشیانه رختم را دریدی...

و من چه عاشقانه دست بر هوسهایت کشیدم...

اما...........

کاش میفهمیدی که زن...تا عاشق نباشد

نمیبوسد...نمیبوید... وتسلیم نمیکند...رویاهای عریانیش را....

                        -----------------------------------------------------------

خداحافظ پری زاد ای اندوه مادرزاد                                خوابم کرده ای هر چند اما خانه ات آباد

به یاد سرگذشت تلخ عمر رفته ام زین پس                    تمام لحظه هایم را به دست باد خواهم داد

تمام هستی ام ای دوست نقش شعرتنهاییست            که آن هم نذر یک بیت از غزلهای نگاهت باد

خودت میدانی این دل لحظه ای حتی نیاسوده              ازآن روزی که چشمانت به چشم خسته ام افتاد

عذاب دل بریدن از نگاه گرم و شیرینت                          نمی دانی چه کرده با دل صد پاره ام ای داد

دگر غمگین تر از ما را نخواهی دید                               میان غربت و تنهایی این دشت بی فریاد